Vier jaar geleden gooide Christophe Taveirne (50) de deuren open van zijn soepbar Sordo. Sindsdien is hij het zonnetje achter de bar. Als dove man in een horende wereld biedt hij zijn klanten een welgekomen stiltemomentje, steeds met de nodige aandacht voor duurzaamheid.

Wie Sordo binnenstapt, krijgt meteen een warme welkom. Christophes stralende glimlach voelt als een voorgeschreven portie vitamine D. Vriendelijkheid, geen taal is universeler.

Op de muur achter de bar zijn allerlei gebaren uitgetekend. Mooie en bevattelijke afbeeldingen, met een hoog Kiekeboe-gehalte. Zo krijg je meteen mee wat ‘soep’ - de hand van beneden naar boven, zoals je soep zou drinken - of ‘koffie’ - je hand in een rondje draaien, zoals met een koffiemolen - betekent in Vlaamse Gebarentaal (VGT). De tekeningen zijn van de hand van Filip Heyninck, een bevriende dove cartoonist.

Het effect van een vakantie, als je het goed doet, is het gevoel van rust. Precies waar Christophe naar streeft in zijn soepbar. “In Sordo wordt er bewust geen muziek gedraaid. Dat maakt deel uit van de identiteit van mijn zaak. Sordo belichaamt wie ik ben. Buiten deze muren stem ik mij altijd af op de horende wereld, maar in de soepbar voelt het voor mij als thuis. En wie hier binnenstapt, past zich net aan mijn wereld aan. Wie graag de rust opzoekt vindt het hier zeer aangenaam toeven.”

Elke ochtend bereidt Christophe drie verschillende dagsoepen. Al staan er op zijn menukaart eveneens broodjes, tapas en desserts. “Naast vaste klanten vinden ook toeristen hun weg naar Sordo, soms zelfs uit Spanje. (glimlacht) Ik wil kwaliteit bieden aan mijn klanten, daarom kies ik voor verse en lokale groenten. Die kies ik eigenhandig uit, dat vind ik belangrijk. Elke dag rij ik met mijn bakfiets om alle boodschappen. Alleen is het uitkijken voor de tramsporen. Maar daar hop ik intussen vlotjes over.” (lacht)

Van nature heeft Christophe een duurzame mindset. Het begon met vegetarisch eten in zijn twintigerjaren en evolueerde zo verder. “Eerlijkheid en rechtvaardigheid zijn voor mij essentiële waarden. Dat milieubewuste wou ik dan ook tot uiting brengen in het ondernemen. Nagenoeg alles wat je hier ziet zijn vondsten uit tweedehandsshops, kringloopwinkels en rommelmarkten. Van de koffiekopjes tot de kleurrijke soepkommen. Ook mijn bar is gemaakt van gerecycleerd afvalhout. Zaken die anders weggegooid zouden worden een nieuw leven geven, dat vind ik een mooi ideaal. Mijn doel is om zo milieuvriendelijk en ecologisch te werken.”

Wat als je dol bent op lekker bereide soep maar schrik hebt om je aan gebarentaal te wagen? “In mijn aanpak ga ik bewust zeer laagdrempelig te werk. Alles is aanwijsbaar en er ligt ook altijd pen en papier klaar om iets op te schrijven. Het enige waar ik op sta, is dat elke klant het ‘dankjewel’-gebaar – je hand ter hoogte van de mond naar voren bewegen - maakt.

Vijfentwintig jaar geleden ruilde Christophe zijn geboortestreek West-Vlaanderen in voor Gent. “Ik was onder de indruk van de stad en de rijke en veelzijdige cultuur. Door naar deze stad te verhuizen, ben ik stilaan beginnen openbloeien. Als kleine jongen was ik zeer timide. Uit medelijden zei men me vaak dat de keuze erg beperkt is als je als dove iets wil bereiken. Dat vind ik een jammere boodschap, want wij hebben wél potentieel.

Ik moest mezelf de kans geven om te groeien en kijk: op mijn 46e heb ik mijn zaak uit de grond gestampt. Een laatbloeier, maar ik ben fier op wat ik verwezenlijkt heb. Als dove kun je wél ondernemen en een zaak runnen. Mijn les is geweest: ik heb veel in mijn mars en mag dat ook tonen. In alle bescheidenheid durf ik te zeggen dat ik graag een rolmodel ben voor de dove gemeenschap.”

Een warme tas soep van Sordo (Lange Steenstraat 2, Gent), is één van onze hartelijke aanbevelingen voor het eindejaar.

Voor meer tips, neem een kijkje op onze website of bekijk onze eindejaarsgids van 2019.

Met grote dank aan tolken Vlaamse gebarentaal Katrien en Vicky.