De term wordt gebruikt om ervaringen die te maken hebben met de klimaatcrisis te omschrijven. Deze defenitie linkt eco-anxiety met een algemene bezorgdheid, angst of ongerustheid, voornamelijk gerelateerd met het geloof dat de ecologische basis van het systeem op instorten staat.

De meest voorkomende vorm van eco-anxiety is ongerustheid over het klimaat en dus gelinkt aan de ernst van de ecologische crisis. Deze ongerustheid wordt getriggerd door de opeenstapeling van extreme natuurrampen (zoals hittegolven, tyfonen en hevige regenvlagen) en de gevolgen op de grond (zoals periodes van lange droogte, overstromingen, woestijnvorming en verlies aan biodiversiteit) en in onze maatschappij (onzekerheid over voedsel en water, economische instabiliteit, gedwongen migratie…).