Het is Dag van de Mensenrechten, en ook dit jaar staan de vele zorgen in verband met COVID-19 op de voorpagina's van kranten. Terwijl de Westerse wereld zich concentreert op de derde vaccinatieboost en de vaccinatie van kinderen, is slechts 3% van de bevolking in landen die niet tot de G-20 behoren, het Globale Zuiden en daarbuiten, gevaccineerd.
De Wereldgezondheidsorganisatie had als doel gesteld dat medio 2022 70% van de wereldbevolking gevaccineerd zou moeten zijn, maar het lijkt een utopie om een dergelijk doel te bereiken. Zoals Dr. Tedros Adhanom Ghebreyesus, de directeur-generaal van de Wereldgezondheidsorganisatie, zei: "Vaccingelijkheid is geen raketwetenschap, noch liefdadigheid. Het is slim voor de volksgezondheid en in ieders belang." Maar, hoewel zijn verklaring logisch en eenvoudig is, is het maar de vraag of regeringen en andere internationale machten zich zullen inspannen om het te verwezenlijken?
Vacinatieongelijkheid
Om te beginnen is er het eeuwenoude ethische vraagstuk rond ongelijkheid. Waarom lijken sommige landen of sommige burgers het vaccin meer te verdienen dan andere? COVID-19 zal een wereldwijde bedreiging blijven tenzij er een akkoord komt over een gelijke verdeling van de vaccins. De pandemie kan in het Westen niet worden gestopt door voorbij te gaan aan de miljoenen doden en getroffenen in de rest van de wereld. Het gaat niet alleen om de directe gevolgen voor de gezondheid van de mensen, maar het verergert ook het toch al grote verschil tussen rijk en arm. Ongelijkheid op het gebied van vaccins betekent een stap terug op het gebied van mensenrechten en ontwikkeling.
Terwijl verschillende economieën in de wereld volgens de prognoses tot 2024 te kampen zullen hebben met de negatieve gevolgen van de pandemie, zouden landen met een hoog inkomen tegen het einde van het jaar een groei per hoofd van de bevolking kunnen bereiken. Dezelfde landen die het vaccin produceren, beschermen de uitvoer om de vaccinatie van hun eigen burgers te waarborgen, wat tot een soort "vaccinnationalisme" leidt. Een derde booster-prik voor de reeds gevaccineerden betekent dat miljoenen mensen in die landen ongevaccineerd, onbeschermd en gestraft zullen blijven. Zoals Dr. Tedros zei: -gelijkheid van vaccinatie is de uitdaging van onze tijd...en we falen.-
Bovendien vormen de kosten van het vaccin een aanzienlijke financiële last voor lage-inkomenslanden. Zonder onmiddellijke financiële steun kunnen lage-inkomenslanden de vaccinatie niet aanpakken. Zelfs wanneer de levering van de vaccins over de hele wereld wordt toegejuicht, kunnen zwakke gezondheidsstelsels vaak niet voor de nodige toegang en distributie zorgen.
De laatste G20-top in Rome in oktober bewees het gebrek aan actie van de wereldleiders in de globale reactie op de COVID-19. In een belangrijke historische crisis heeft de G20 geen enkele actie ondernomen om het doel van vaccinatie te bereiken, noch wat betreft het wegnemen van aanbodbeperkingen, noch wat betreft financiële beperkingen. Het is niet mogelijk om het doel te bereiken als de belangrijkste motivatie berust op het maken van winst uit de donaties, vrijwillige licenties en technologische ondersteuning. Farmaceutische monopolies zullen onaantastbaar blijven en de baas blijven over de distributie van vaccins. De G20-landen, de grootste economieën die de aarde het meest vervuilen, begrijpen eens te meer niet dat een geglobaliseerde wereld mondiale solidariteit vereist. - De G20-leiders hadden dringend actie kunnen ondernemen om de productie van en toegang tot COVID-19-vaccins over de hele wereld drastisch op te voeren, een eerlijk economisch herstel te bevorderen, de gevaarlijke uitstoot van broeikasgassen te verminderen en de armste landen te helpen zich aan te passen aan de klimaatverandering die nu al aan de gang is,- aldus Kalinski, senior adviseur bij Oxfam International. -Waar het op neerkomt, is dat deze top niet veel heeft opgeleverd voor de mensen, de planeet of de welvaart.
Wat moet er gebeuren?
De wereldwijde situatie maakt het moeilijker om de Duurzame Ontwikkelingsdoelen (SDG's) te halen, er is een verband tussen de milieucrisis en de pandemie. Leiders en beleidsmakers moeten zich ervan bewust zijn dat gezondheid en milieu nauw met elkaar verbonden zijn om een actie op te zetten. Het is de verantwoordelijkheid van de rijkere landen om te werken aan een rechtvaardig vaccin, grenzen inperken is niet de oplossing voor een wereldwijde crisis.
Toch bestaan er initiatieven waarmee wij als individuen kunnen helpen. Via de website GoGiveOne kunt u een vaccin doneren aan iemand die het nodig heeft. Het is ook mogelijk voor individuen, bedrijven en organisaties om te doneren aan het COVID-19 Solidarity Response Fund, dat samen met de Wereldgezondheidsorganisatie een belangrijke bijdrage levert in de landen waar de nood het hoogst is. Het maatschappelijk middenveld moeten regeringen ertoe aanzetten hun macht voor verandering in te zetten. Het is de tweede eindejaarsperiode van de pandemie, wij allen moeten de geest van eindejaarssolidariteit gebruiken en proberen een verschil te maken voor hen die hulp nodig hebben. Solidariteit is de enige weg om COVID-19 te overwinnen.
Bronnen
